Mevlana’dan Bir Ders

Tasavvufun en bilinen sembollerinden biri neydir. Mevlana Celaleddin Rumi’nin Mesnevi’sinde anlattığı “Neyin Hikayesi”, ayrılığın ve özlemin sesini bize ulaştırır. Bir gün kamışlıkta yetişen bir kamış, rüzgarla huzur içinde sallanır. Ancak bir gün bir el onu koparır, içini oyar ve delikler açar. Kamış, artık bir ney olmuştur. İlk üflendiğinde, çıkan ses öyle yanık, öyle derindir ki, dinleyenlerin kalbi titrer. Ney, kamışlıktan ayrılışını anlatır; özlemle dolu bir şikayetle, “Beni yuvamdan kopardılar, şimdi bu sesle dertlerimi anlatıyorum” der.

Ayrılığın Anlamı

Mevlana, bu hikayeyi tasavvufi bir sembol olarak sunar. Ney, insanı temsil eder; bizler de bir zamanlar ilahi bir bütünün parçasıydık. Dünyaya gelerek bu bütünlükten koptuk ve içimizde bir özlem başladı. Neyin yanık sesi, ruhumuzun Allah’a duyduğu hasreti anlatır. Mevlana şöyle der: “Ney, sırları açığa vuran bir dosttur; dinlersen, ayrılığın acısını ve kavuşmanın umudunu duyarsın.” Bu hikaye, tasavvufun özünü yansıtır: Her insan, Hak’tan ayrı düşmüştür ve bu dünya, bir kavuşma yolculuğudur.

Günlük Hayata Yansıması

Neyin hikayesi, bize sabrı ve tefekkürü öğretir. Günlük hayatta zorluklarla karşılaştığımızda, neyin sesini hatırlayabiliriz. O ses, acının bile bir anlamı olduğunu söyler. Mesela, bir kayıp yaşadığımızda, bu ayrılığı bir sınav olarak görmek ve içimizdeki özlemi Allah’a yöneltmek, neyin bize fısıldadığı bir derstir. Bir an durup nefes almak, belki bir müzik dinlemek, ruhumuzu bu hikayeye yaklaştırabilir.

Aşkın Sesi

Neyin hikayesi, aynı zamanda ilahi aşkı anlatır. Ney, kamışlıktan koparılmasaydı sessiz kalacaktı; ama acı çekti ve bir sese dönüştü. İnsan da böyledir: Zorluklar, kalbimizi açar ve bizi Allah’a yaklaştırır. Mevlana, “Aşk, neyi üfleyen nefes gibidir; onsuz ney susar” der. Bu hikaye, tasavvuf yolunda aşkın ne kadar önemli olduğunu bize hatırlatır.